भ्रमनिरस 

भ्रमनिरस व्हायला किती वेळ  लागेल आपण काहीच सांगू शकत नाही. कधी कधी क्षणात, तर कधी कधी एवढी वर्षं बरोबर राहूनही आपल्याला कळत नाही की आपण चूक करत होतो. ज्याच्यावर आपला पूर्ण विश्वास असतो, ज्याच्या बद्दल आपल्याला वाटतं कि काहीही होऊ दे हा माणूस आपल्याच बाजूने राहील, किंबहुना आपली बाजू समझून घेईल, निदान तसा  प्रयत्न तरी करेल, जेव्हा तोच माणूस आपल्याला एकटा पाडतो, तेव्हा त्याच्या पेक्षा मोठं दुःख नसतं. सगळ्यांच्या समोर तोच जेव्हा म्हणतो की आपणंच चुकीचे होतो आणि आपल्याला जो त्रास होतोय ती आपल्याच चुकीची शिक्षा आहे आणि आपल्याला रढायला एकटच सोडून जातो तेव्हा आपण सगळ्या लोकांमधे असून सुद्दा एकटे पडतो. आपल्याला बोलावसच वाटत नाही कारण आपल्याला माहित असतं  कि आपण काहीही बोललो, कितीही स्पष्टीकरण दिलं तरी पुढच्याला ते कधीच कळणारं  नसतं. वरून आपण असे बोललॊ म्हणून आपण कसं नाटक करून स्वतःकडे सगळ्यांचं लक्ष वेधून घ्यायचा प्रयत्न करतोय हेच आपल्याला दर्शवलं जाईल ह्याची आपल्याला पूर्ण खात्री असते. जेव्हा आपल्याला असं वाटायला लागलेलं असतं कि हा माणूस तर पूर्ण पणे आपला आहे आणि आपल्याला तो पूर्ण समझलाय अशाच वेळी त्याचं असं काही रूप समोर येतं कि आपल्या भ्रमाचा फुगा एकदम फुटतो आणि आपण खालती जमिनीवर आदळतो. आणि ते ही असे की आपलं आपल्यालाच आता उठून बसावा लागणार असत आणि आपल्या जख्मानाही आपणच मलम लावावं लागणार  असतं. आणि हे आपल्याला अचानक कळतं, एवढ्या वर्षानंतर, जेव्हा आपल्या हातात मागं वळणं हा पर्याय शिल्लकच राहिलेला नसतो. :-( :-(:-(